Geçen sene Google IO‘da duyurulduğundan beri Compose‘u deneyimlemek to-do listimde bekleyen maddelerden biriydi. Yıllar boyunca hep dinamik olarak view’i kodda yaratmak yerine xml’den inflate etmenin daha performanslı olduğunu duyduk, ölçümledik, uyguladık, paylaştık. UI’la ilgili konuştuğumuz konu genelde ConstraintLayout da öncesine gidecek olursak, ne zaman LinearLayout ne zaman RelativeLayout kullanacağımızdı. Ne kadar iç içe hiyararşi olursa eşit, ne noktada RelativeLayout daha performanslı çalışır gibi konulardı. Ama işin açıkçası da UI geliştirmek her Android geliştiricisi tarafından uygulamanın en keyifle geliştirilen tarafı değildi. Kendi adıma görsel olarak çıktıyı o an görmek beni çok etkilediği için UI’dan hep keyif aldım. Biraz xml’in sevilmemesinden biraz da hep optimal bir performans çıktısı olan UI geliştirebilmek için ConstraintLayout ve UI Editor‘le tanıştık. Her ne kadar başlarda UI Editor mükemmel çalışmasa da zamanla çok daha iyi bir noktaya geldi ve kolay bir şekilde performanslı çalışacak UI’ımızı geliştirmeye başladık. Compose’daysa Google şimdiye kadar olan patternlardan çok daha farklı bir şekilde karşımıza çıktı. Sadece Kotlin’le ve koddan geliştirilen bir UI. İlk anons edildiğinde Anko‘ya benzetildi, ancak Anko’yu da denemediğim için performans olarak xml’le karşılatırıdğımda nasıl bir sonuç elde ederiz bilmiyorum. O da ayrı bir blog, inceleme konusu olabilir.